Δικτατορία του προλεταριάτου - Λαϊκή Δημοκρατία- Σοσιαλισμός

μερικη αναδημοσιευση απο revolutionary democracy

Η Λαϊκή Δημοκρατία, μια μορφή πολιτικής οργάνωσης της κοινωνίας

A. Sobolev

Από μια διάλεξη σε συγκέντρωση της Επιτροπής Μόσχας και της Επιτροπής Περιφέρειας Μόσχας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης (Μπολσεβικικού), που δημοσιεύτηκε στο Bolshevik, νo. 19, Οκτώβρης 1951, και αναδημοσιεύτηκε στο Communist Review του Λονδίνου, το Γενάρη του 1952

---

Ο Μαρξισμός-Λενινισμός διδάσκει ότι το ταξικό περιεχόμενο της μεταβατικής περιόδου είναι η δικτατορία της εργατικής τάξης.

Το καθεστώς της λαϊκής δημοκρατίας στις χώρες της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, είναι, στο περιεχόμενό του, η κρατική μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου, το σοσιαλιστικό κράτος στην πρώτη φάση της ανάπτυξής του.

Το κύριο καθήκον αυτής της περιόδου είναι η συντριβή της αντίστασης των ανατραπεισών τάξεων, η οργάνωση της άμυνας της χώρας ενάντια στην επίθεση των ιμπεριαλιστών επιθετιστών, η ενδυνάμωση των σχέσεων με τους προλετάριους όλων των χωρών, σε πρώτη φάση η ενδυνάμωση της φιλίας με τη χώρα του νικηφόρου σοσιαλισμού- τη Σοβιετική Ένωση- για την ανάπτυξη της εθνικής οικονομίας, η ισχυροποίηση της συμμαχίας της εργατικής τάξης με όλους τους εργαζόμενους στην πόλη και την επαρχία, το τράβηγμα των μαζών στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού, η δημιουργία προϋποθέσεων για την εξάλειψη των καπιταλιστικών στοιχείων.

Το λαϊκοδημοκρατικό κράτος εκπληρώνει όλες τις λειτουργίες του σοσιαλιστικού κράτους στην πρώτη φάση της ανάπτυξής του. Η οντότητα της λαϊκής δημοκρατίας είναι το κύριο εργαλείο για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού.

Η εμπειρία της Σοβιετικής Ένωσης για την υπερνίκηση των καπιταλιστικών στοιχείων και τον περιορισμό των εκμεταλλευτριών τάξεων, η εμπειρία ολόκληρου του αγώνα για τη νίκη του σοσιαλισμού στη χώρα μας, είναι τρομερής σημασίας για τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας.

[...]

Η οικονομική και επιστημονικο-τεχνική βοήθεια της Σοβιετικής Ένωσης είναι εξαιρετικά μεγάλης σημασίας για τη δημιουργία της νέας κοινωνικής τάξης στις χώρες της Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Η Σοβιετική Ένωση παρέχει μεγάλη βοήθεια στη λαϊκή δημοκρατία για την εκπλήρωση των εξωτερικών της λειτουργιών. Η Σοβιετική Ένωση είναι η δύναμη που παραλύει την οικονομική πίεση των ιμπεριαλιστών στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας, αχρηστεύει τις πολιτικές και διπλωματικές ραδιουργίες των εξουσιαστικών κύκλων των Ηνωμένων Πολιτειών και της Βρετανίας εναντίον αυτών των χωρών, ακυρώνει τα επεμβατικά σχέδια της διεθνούς αντίδρασης.

Αυτές είναι οι προϋποθέσεις που εξασφαλίζουν στην οντότητα της λαϊκής δημοκρατίας την εκπλήρωση των λειτουργιών της δικτατορίας της εργατικής τάξης.

Χαρακτηριστικό της πολιτικής ζωής των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας είναι το πολυκομματικό σύστημα. 

Σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες της λαϊκής δημοκρατίας, με την εξαίρεση της Αλβανίας, όχι ένα, ούτε δύο, μα πολλά κόμματα των εργαζομένων παίζουν ρόλο στην οικοδόμηση της νέας ζωής. 

Στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας οι κυβερνήσεις αποτελούνται από εκπροσώπους διαφόρων κομμάτων ή κοινωνικοπολιτικών οργανώσεων. 

Έχεί ήδη αποδειχτεί από την εμπειρία ότι το καθεστώς της λαϊκής δημοκρατίας μπορεί να εκπληρώνει τις λειτουργίες της δικτατορίας του προλεταριάτου ακόμα και με την ύπαρξη αρκετών κομμάτων, αλλά στην ουσία, και με την προϋπόθεση ότι, η ηγέτιδα και καθοδηγητική δύναμη του κράτους είναι η πρωτοπορία της εργατικής τάξης- το κομμουνιστικό κόμμα. Φέρνει μαζί του τα άλλα κόμματα των εργαζομένων, επηρεάζοντας αυτά τα κόμματα και προσανατολίζοντάς τα προς το σοσιαλισμό.

Οι Ευρωπαϊκές χώρες της λαϊκής δημοκρατίας έχουν μπει στην περίοδο της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, και οι οικονομίες τους είναι μεταβατικού χαρακτήρα.

Πρώτον και κύριο, υπάρχουν τρεις τύποι ιδιοκτησίας στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας: 

• πανεθνική σοσιαλιστική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής,  

• συνεταιριστική ιδιοκτησία, που στον κύριο βαθμό είναι σοσιαλιστική,  

• ατομική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής, η οποία είναι δύο ειδών: ιδιοκτησίας εργαζόμενης αγροτιάς, βιοτεχνών και τεχνιτών, βασισμένης σε ατομική εργασία, και καπιταλιστικής ατομικής ιδιοκτησίας, βασισμένης στην εκμετάλλευση. 

Η ύπαρξη διαφόρων τύπων ιδιοκτησίας διαμόρφωσε την ποικιλία στη δομή της εθνικής οικονομίας. 

Σε κάθε μια από αυτές τις χώρες υπάρχουν τρεις βασικές κοινωνικοοικονομικές δομές: σοσιαλιστική, μικροεμπορευματική και καπιταλιστική. 

Ο σοσιαλιστικός τομέας έχει καταστεί η κυρίαρχη δομή στη βιομηχανία και είναι κυρίαρχος στην εθνική οικονομία. 

Τέλος, μια σημαντική χαρακτηριστική πτυχή της οικονομίας της μεταβατικής περιόδου είναι ότι στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας υπάρχουν ακόμα εκμεταλλευτές (αστική τάξη, κουλάκοι) και η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο δεν έχει ακόμα καταργηθεί.

Οι κοινωνικοοικονομικές δομές των Ευρωπαϊκών χωρών της λαϊκής δημοκρατίας έχουν, κατά βάση, μια ομοιότητα με την κοινωνικοοικονομική δομή της ΕΣΣΔ στη μεταβατική περίοδο. Οι χώρες της λαϊκής δημοκρατίας περνάνε τώρα την περίοδο της ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική), αλλά σε διαφορετικές, πιο ευνοϊκές ιστορικές συνθήκες.

Ένας σκληρός αγώνας αναπτύχθηκε αναφορικά με το ζήτημα των τρόπων οικοδόμησης του σοσιαλισμού στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας. 

Οι αστοί εθνικιστές και οι δεξιοί οπορτουνιστές, παλεύοντας για την υπόσκαψη της οικοδόμησης του σοσιαλισμού, απέρριπταν τη σημασία της δικτατορίας της εργατικής τάξης και του ρόλου των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων στην πάλη για το σοσιαλισμό, και υπερασπίζοντας την ιδέα του τερματισμού της ταξικής πάλης.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (Μπολσεβικικό), και ο σύντροφος Στάλιν προσωπικά, βοήθησαν τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας να καθορίσουν το ταξικό περιεχόμενο της οντότητας της λαϊκής δημοκρατίας, και τους νόμους οι οποίοι καθορίζουν τη μετάβαση στο σοσιαλισμό.

Βασιζόμενα στη βοήθεια του ΚΚΣΕ(Μπ.), αξιοποιώντας τους κλασικούς του Μαρξισμού-Λενινισμού, δημιουργικά αφομοιώνοντας την εμπειρία του Μπολσεβικισμού, τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα νίκησαν κατά κράτος τους δεξιούς οπορτουνιστές και τους αστούς εθνικιστές,. 

Στην πορεία του αγώνα εναντίον των δεξιών οπορτουνιστών και των αστών εθνικιστών, αποδείχτηκε ότι οι νόμοι που καθορίζουν τη μετάβαση στο σοσιαλισμό, που κατέδειξαν οι κλασικοί του Μαρξισμού-Λενινισμού και που αποδείχτηκαν ορθοί από την εμπειρία της οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, λειτουργούν και στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας, επίσης. Οι ειδικές μορφές ανάπτυξης αυτών των χωρών μπορούσαν να υπάρξουν και πράγματι υπήρξαν μόνο στη βάση των, κοινών και ουσιαστικών για όλες τις χώρες, νόμων που καθορίζουν τη μετάβαση από τον καπιταλισμό προς το σοσιαλισμό.

Μια ουσιαστική προϋπόθεση για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού είναι η εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου στη μια ή την άλλη κρατική μορφή, αφού τα καθήκοντα της καταστροφής της παλιάς καπιταλιστικής τάξης και της δημιουργίας της σοσιαλιστικής τάξης μπορούν να εκπληρωθούν μόνο από την εργατική τάξη που έχει πάρει στα χέρια της την κρατική εξουσία.

Ο Μαρξισμός-Λενινισμός διδάσκει, και η εμπειρία του Μπολσεβικισμού επαληθεύει, ότι η οικοδόμηση του σοσιαλισμού λαμβάνει χώρα σε μια έντονη ταξική πάλη, γιατί τα καπιταλιστικά στοιχεία δεν επιθυμούν εθελοντικά να εγκαταλείψουν την αρένα της Ιστορίας. 

Σε όλες τις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας οι ανατραπείσες εκμεταλλεύτριες τάξεις, υποστηριζόμενες και καθοδηγούμενες από τους Αμερικανοβρετανούς ιμπεριαλιστές, παλεύουν με κάθε τρόπο για την ανάκτηση του παλιότερου ρόλου τους, κάνοντας χρήση, για αυτό το σκοπό, των πλέον διαφορετικών μέσων αγώνα.

Το καθεστώς της λαϊκής δημοκρατίας αντιμετωπίζει επιτυχώς την καταστολή της αντίστασης της αστικής τάξης, αποκαλύπτει αντεπαναστατικές συνωμοσίες, καθιστά ακίνδυνες τις κατασκοπευτικές και υπονομευτικές ομάδες, καταφέρει χτυπήματα σε όσους σαμποτάρουν, διεξάγει έναν καθοριστικό αγώνα εναντίον της αστικής ιδεολογίας.

Ο σχεδιασμός της εθνικής οικονομίας είναι μια πολύ σημαντική προϋπόθεση για την ανάπτυξη των χωρών της λαϊκής δημοκρατίας.

Το βασικό οικονομικο-πολιτικό καθήκον των σχεδίων που υλοποιούνται στις Ευρωπαϊκές χώρες της λαϊκής δημοκρατίας είναι η οικοδόμηση της βάσης της σοσιαλιστικής οικονομίας. Εκπληρώνοντας αυτό το στόχο, τα Κομμουνιστικά και Εργατικά κόμματα αυτών των χωρών, καθοδηγούμενα από το Μαρξισμό-Λενινισμό και την εμπειρία του ΚΚΣΕ(Μπ.), στρέφουν την προσοχή τους στη δημιουργία σοσιαλιστικής βιομηχανίας ως της υλικής βάσης του σοσιαλισμού και, κυρίως, στην ανάπτυξη βαριάς βιομηχανίας η οποία παράγει τα μέσα παραγωγής.

Ο Μαρξισμός-Λενινισμός διδάσκει ότι χωρίς το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της γεωργίας είναι αδύνατη η υλοποίηση του στόχου της οικοδόμησης σοσιαλισμού. Δείχνοντας στην αγροτιά το μόνο σωστό δρόμο- το δρόμο του συνεταιρισμού- τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα της λαϊκής δημοκρατίας, ταυτόχρονα, προειδοποιούν για τον κίνδυνο αχρείαστης βιασύνης, και απαιτούν από όλες τις οργανώσεις που κάνουν δουλειά για το σχηματισμό συνεταιρισμό την αυστηρή τήρηση της αρχής της εθελοντικής προσχώρησης της αγροτιάς στους συνεταιρισμούς και το να λαμβάνουν υπόψη τις συγκεκριμένες συνθήκες.

Η εγκαθίδρυση λαϊκής δημοκρατίας, η κατάργηση της εξουσίας των εκμεταλλευτών, οι αξιοσημείωτες επιτυχίες στην ανάπτυξη της βιομηχανίας και της γεωργίας, πέτυχαν ριζικές αλλαγές στην κατάσταση των εργαζομένων. 

Ως αποτέλεσμα της εθνικοποίησης της βιομηχανίας, η εκμετάλλευση των εργατών εξαλείφτηκε στις επιχειρήσεις που έγιναν ιδιοκτησία του κράτους. Στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας, η ανεργία εξαλείφτηκε πλήρως. Η αγροτική μεταρρύθμιση και η ευρεία βοήθεια από το κράτος έχουν περιορίσει την εκμετάλλευση της αγροτιάς από την αστική τάξη του χωριού, και έχουν οδηγήσει στη βελτίωση της ζωής της αγροτιάς. Η ισχυροποίηση του νομίσματος και η αύξηση της παραγωγής της βιομηχανίας και της γεωργίας έκαναν εφικτή μια σημαντική άνοδο στο βιοτικό επίπεδο των εργατών, των αγροτών και της διανόησης.

Μόνο το Μαρξιστικό-Λενινιστικό Κόμμα μπορεί να είναι το «γενικό επιτελείο» της σοσιαλιστικής οικοδόμησης. 

Χωρίς ένα τέτοιο αγωνιστικό, ατσαλωμένο κόμμα, η εργατική τάξη είναι άοπλη και δεν μπορεί να αντέξει απέναντι στον ταξικό εχθρό, δεν μπορεί να υλοποιήσει το στόχο της οικοδόμησης σοσιαλισμού. Τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα στις χώρες της λαϊκής δημοκρατίας μεγαλώνουν και εξελίσσονται ως κόμματα νέου τύπου, ως Μαρξιστικά-Λενινιστικά κόμματα, που ηγούνται της οικοδόμησης του σοσιαλισμού.

 [...]

Αυτοί είναι οι γενικοί νόμοι που δρουν στη μετάβαση από τον καπιταλισμό προς το σοσιαλισμό στις Ευρωπαϊκές χώρες της λαϊκής δημοκρατίας.